Anioły też się czasem poddają...

Tak wiele ich, tak mało nas...
Ile możemy chcemy z siebie dać...
Ale oni nie chcą brać!
Chcą patrzeć jak cierpimy - jeden za drugim...
Jak ginie nasza siła wraz z sercem kruchym...
Po co żal, po co smutek, po co łzy...?
I tak zginiemy - ja i ty...
A z nami nasze wierzenia...
Niestety bez w czyn się przeistoczenia...
I już na zawsze polegną marzenia...

Chciałabym zatrzymać czas i najmilsze zdarzenia..
Bez obaw ich zniszczenia.
Móc zasnąć bezpiecznie...
Czy naszych łez chcecie koniecznie?!
Czy musimy żyć tam, gdzie wszyscy zjednoczyli się przeciwko nam...?
Widzimy szary życia wrak...
To już koniec... Nie mamy szans...

Czasem zabijamy kogoś samym słowem... często nawet o tym nie wiedząc...

autor

naVi

Dodano: 2005-08-08 19:47:00

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie