Anomalie pogodowe

Świat ten z troską obserwuję,
bo pogoda wciąż wariuje.

Pory roku się mieszają,
a wyż z niżem tak bratają,
że żywiołów wszystkie siły,
w sojusz mocy się złączyły.

Kiedy ogień ziemię trawi,
wiatr z nim tańczy i się bawi,
a ogniste swe podmuchy,
niesie wszędzie gdzie chrust suchy.

Dawniej woda była w akcji,
teraz całkiem bez reakcji,
bo zapasy deszczu z chmury,
już nie gaszą ognia z góry.

O lodowcach nie wspominam,
w sprawie wichru też głos wstrzymam,
a natura figle płata,
pewnie będzie koniec świata…

autor

M.N.

Napisany: 2018-03-12 Dodano: 2018-03-12 07:01:23

Ten wiersz przeczytano 1222 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie