Antrakt

Pomóż wstać, gdy fale spowodują upadek.
Przezwyciężyć ból, z każdym uderzeniem,
Zwiększającym swoje sidła.

Stań się ostoją mojego dnia,
nocą zaś słów kilka szepcz,
i tym uspokój.

Z czasem, powoli,
od środka mnie wzmocnisz,
Gardząc damą bezkresnych mórz.

Cisza.

Ze spokojem białej nocy,
zamilkłam, stojąc nad przepaścią,
może zrozumiem, zrobię jeden krok.

Namaluję przyszłość pojedynczą łzą.
Zagłębię się w niej jak w zimnym lustrze.
Wcześniej jeszcze, proszę o chwilę krótkiej przerwy.

Do cichej ostoi... tylko mojej...

autor

Edytka(tylko_ja)

Napisany: 2006-10-11 Dodano: 2006-10-11 21:29:33

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Obrazkowy Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie