Cztery pory roku

Przeszość pomieszana z przyszłością...

TY

Osobistą porażką.
Nie zdołałam ci pomóc,
za bardzo przypominasz mi siebie,
żebym mogła spojrzeć w oczy.
Powiedzieć, że jednak prawda leży gdzieś pośrodku,
jej nie ma, wiec powiem że zadajesz za trudne pytania.
Łatwiej odejść niż znieść,
tych kilka codzienności.
Wybacz...


TY

Gdy będziesz przeżywał ze mną tą swoja ostatnią zimę,
nasza pierwsza wiosnę.
Właśnie tej nocy.
Przesileniem uczuć, dotknij ręki.
Abym ja mogła ja odrzucić...
I tylko z lekka ironia powiedzieć.
Ale co?


I nie ucieknę,
bo nie mam przed kim.
czym jesteś?
Nie wiem,
Ale wiem kim byłeś

A ty?
Kim jesteś?
Kim się stajesz...

autor

Edytka(tylko_ja)

Dodano: 2006-10-22 15:03:40

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie