Anty reggae - roszczenie o pomoc
Już nie widzę w Tobie ni krzty uczucia,
już nie widzę w Tobie ni krzty współczucia.
Jakże pędliwie przypłynęłaś.
Tak szybko wtopiłaś się w afekt życia
mego.
Odpływając nie zauważyłem, że to już
koniec.
Koniec plątaniny szlaków.
Zostawiając mię samego na wyspie
wspomnień,
Zapomniałaś.
Zapomniałaś, że to wyspa wspomnień!
Choć zatracam się w pamięci tych dni,
Zamieram wypierając chaos z wnętrza,
wprowadzając babilon wprost na was
bracia
więzionych życiem konsumpcyjnym.
Całym ja spotkać uwolnioną
od pragnień pospolitych.
Przychodzę i uciekam,
Bo wciąż żywię silne emocję,
do "jedynej jak wiosny pięknej"
Pomóżcie odtrącić mi piekła gorąco,
choć bym widział i słyszał,
zapomniał..
B
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.