Antytermia

Wygrzebany gdzieś w szuflady, w której trzymam przeszłość, chyba mój ulubiony. Napisany w okresie gdy nadzieja miała się jeszcze całkiem nieźle.

Biel śniegu czule łechce koniuszki mych palcy,
Chłód jego uparcie pragnie, aby całe zmarły.
Ale nie! Nie uda mu się zamiar tak podły!
Jest żar, jakiego żadne mrozy by nie zmogły.
Niektórym potrzeba jest zapałek, czy drewna,
Lecz dla mnie dziś byłaby to śmierć pewna.
I wcale nie mam z metalu skóry, kości,
To krew ma rozpalona jest do czerwoności.
Bo, chociaż żaden lekarz uwierzyć nie zechce,
Mam sprawne mięśnie, żyły, tętnice, lecz serce..
Niesforne niepojęcie, bije ponad rytmem.
To nie bakterie, ni też wirusy ambitne,
Lecz siła tęsknoty jest wszystkiemu winna,
I... Lęk przed przyszłością... Czy nadejść powinna.

autor

Coldin

Napisany: 2009-12-13 Dodano: 2010-04-10 08:51:13

Ten wiersz przeczytano 736 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie