Apoteozowana miłość
Pewnej kobiecie
Nie kochaj książek i jesieni,
nie miłuj dramatów Szekspira,
niech Cię nie czaruje Szymborska,
a myl nawet Reymonta z Tuwimem.
A ja i tak, będę Cię kochał!
Choćbyś mnie zabiła to i tak bym wybaczył.
A widząc twą radość ze zbrodni dokonanej,
radowałbym się z Tobą!
A jeśli ci źli chcieliby Cię skazać, za to
żeś mnie uśmierciła
zasłoniłbym cię ręką, spoza światów.
P.S. Jeśli piszecie do mnie o jakimś wierszu to proszę piszcie o jakim. Pozdrawiam.
Dodano: 2007-06-05 00:39:33
Ten wiersz przeczytano 561 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Miłość zawsze jest romantyczna wtedy to dostrzegamy
gdy ją czujemy.Wiersz jest przekorą wypowiedzianą
tejże Miłości bowiem Ona jest niezależna od wiedzy i
kto kim jest.Wiersz ładnie tą prawdę daje.Jest dobry
Bucha romantyzm z tego wiersza, taki wstrętny,
dziewiętnastowieczny... Tyle lat po Mickiewiczu można
by się pokusić o mniej archaiczne pisanie.