Archiwum pamięci

Ostatnie westchnienia słońca
opadającego za witrynę widnokręgu.
Zmęczeni ludzie w betonowych domach
przesiąkniętych melancholią przeszłości.
Bezdomny żebrak w przyciasnym kubraku,
klęczący na progu świątyni
z plastikowym kubkiem nadziei w dłoniach.
Pędząca na sygnale karetka,
rozrywa na strzępki stygnącą ciszę.
Przechodzień spojrzał na zegar, przyspieszył kroku.
Witraże nocy w odcieniach szarości.
Zgrzyt przekręcanego klucza.
Zbudzone echo poniosło odgłos
oddalających się kroków czasu.
Kolejna doba przeszła do historii,
spoczęła w archiwum pamięci.

autor

wiki20

Napisany: 2015-09-30 Dodano: 2016-03-30 08:43:07

Ten wiersz przeczytano 1784 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie