armagedon

Anioły odeszły w zapomnienie

Wzleciały do nieba

Zamieszkały w tylko sobie znanych cieniach

Ludzie zostali sami

Świat płoną radością demonów

Tron Pana opustoszał

Śmiertelni, dotąd niszczący świątynie

Teraz w strachu wznosili modły

Pozostał: strach, ból, cierpienie i zło

Ostatni sprawiedliwi umierali -kamienowani

Z czterech stron zawitali upiorni jeźdźcy

Przerażenie i obłęd siejąc w resztkach ludzkich dusz

Krwawy księżyc oświetlał ziemie

Demony w popłochu, z trwogą patrzyły sobie w ślepia

Nie starcza im odwagi by, choć szeptać o tym, co siedzi w głowie

Potworne plagi niby parafraza pokuty dla żyjących

Kartki nowego testamentu powiewają na wietrze

Lucyfer, ubiegając przyszłość szepcze słowa św. Jana

Z nienawiścią i strachem mówi tylko jedno słowo

Armagedon

Bóg upomniał się o swoje dzieło

Na wieczność zepchną w otchłań niewiernych

Zamkną zło za srebrną bramą

Ze smutkiem patrzył na zubożały świat

Liczba sprawiedliwych nie została osiągnięta

Podwoje nieba rozwarł przed nimi święty Piotr

Pan gdzieś znikną

Nie był go kolejno sześć dni i sześć nocy

Siódmego powrócił znużony i odpoczywał

autor

Baraka

Dodano: 2007-08-12 20:02:10

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie