Atos, Portos,Aramis

Trzy My ... trzej oni
Niczym "Atos, Portos i Aramis" mkniemy na swych rumakach przez życie.
Bywało, że walczyłyśmy ...
jednak zawsze powracałyśmy do siebie, do "naszej" przyjaźni.
To co łączy zarazem nas dzieli ...
różne myśli ... inne przeżycia i wspomnienia.
Staramy się zrozumieć... czasem nie wychodzi ...
ale cóż, to ludzka rzecz...
"ludzka rzecz " się mylić, krzyczeć i obarczać Kogoś za swoje winy?
Nie! już nie... nie będę krzyczała ... płakała i obwiniała!
mam Was , Wy macie mnie ...
ale co dalej ?
teraz jeszcze coś ...
a potem - pustka?
nie wiem co będzie- jednak po co myśleć o przyszłości ?
cieszę się tym co mam... nie chce zmienić nic
z wyjątkiem ...


... bądź też bez wyjątków .

autor

maltanka

Dodano: 2007-03-05 17:06:36

Ten wiersz przeczytano 800 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie