Auschwizt

Choć minęło tyle lat,
dusze zmarłych
dalej maszerują w strachu,
do komory śmierci.
Powiew wiatru wspomina
dawną rzeź.
Cegły bloków płaczą z bólu.
Czy to musiało się zdarzyć?
Nikt tego nie wie...
Gdy przychodzi ten dzień
wspomnienia wracają
Łzy w oczach się mienią.
Strach i ból poszedł w niepamięć.
Ile to już lat?
Zdjęcia przypominają nam los...
Obozie dlaczego powstałeś?
Ten mur, ten plac chce zapomnieć.
To tylko kilka lat, ale
wielka pustka w sercu jest...
Półtora miliona dusz odeszło
stąd, w takich nieludzkich katuszach.
Ich śmierć to głód...
Boże dlaczego na to pozwoliłeś?

autor

Nada

Dodano: 2007-07-02 09:10:26

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie