Australio nie płacz!
Wiersz powstał po rozmowie z "australijką"... Danusiu dziękuję za inspirację...
Australia krzyczy czerwienią języków
Spowita gorzką szarością rozpaczy,
Cierpienia zapach powietrze przenika
I tylko niebo łzą deszczu nie płacze.
Krą złości grubą pokryła się dusza
Z mroźnego serca sumienie uciekło,
Wznieciło chaos by spokój naruszyć
Raj ziemski czyniąc gehenną i piekłem.
Przyroda płacze szukając ratunku,
Miłości iskrę chce ludziom rozniecić
Z popiołów wstając napełnić szacunkiem.
Australio nie płacz! Nadzieja cię
wskrzesi.
13.02.2009
autor
Skaut
Dodano: 2009-02-14 00:00:40
Ten wiersz przeczytano 1510 razy
Oddanych głosów: 51
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
oddaje absolutny szacunek
wiersz mimo ogromnego smutku napisany naprawde dobrze,
oddaje stan trwogi, rozpaczy po stracie
najblizszych... wszystko to po to, aby z popiolow
narodzila sie ludzka zyczliwosc, milosc, wsparcie,
zjednoczenie. Czasem trzeba tragedii by z ludzi
wyzwolily sie najpiekniejsze instykty czlowieczenstwa.
Australia plonie, nie tylko teraz, co roku pala sie
polacie buszow i lasow, co roku gina ludzie i
zwierzeta, co roku sa bezdomni oczekujacy wsparcia.
Pozar to zywiol przy pomocy ogromnego wiatru nie do
opanowania. Ale w tym roku zginela ogromna ilosc
ludzi i tych nie podniesiemy juz... chyba ze wiara
gleboka w zycie po zyciu... Dziekuje Ci za ten wiersz,
nietuzinkowy, wydobyles wszystkie slowa, ktore
odzwierciedlaja tragedie.
Dziekuje za piekne slowa. Wokol Melbourne, gdzie
mieszkam caly czas sie pali. Tragedia. Cieplutko
pozdrawiam i glosuje.
właściwa głębia rozpaczliwych słów, ogromnie dużo
serca w każdy wers, wiersz oddaje całość pięknym
rytmem poezji
..przyroda płacze...w kraju ukochanym....z czyjeś
opowiadań....poznanym...
nic dodać nic ująć... dobrze napisany wiersz
Wrażliwością duszy pisany wiersz...łączę się z Tobą
współczując, pogrążonej w bólu Australii.
Twój wiersz odzwierciedla Twoją wrażliwość, bezradność
bywa taka bolesna.
Doskonale podjąłeś ten temat, efekt znakomity...
Przykład Australii pokazuje, że jesteśmy słabi wobec
żywiołów, o więcej pokory i rozsądku apelując...
Bardzo dużo serca włożyłeś w to co napisałeś.
Podpisuję się pod Twoimi słowami
Tak,wielki dramat ludzki,kolejny niestety-a przyczyny
jak zawsze w ludzkiej zawiści,zemście czy
głupocie-pozdrawiam!
Dobry temat-piękny wiersz.
jedno jest pewne Skaucie - podejmujesz wyzwania
twórcze w każdym temacie - i to z powodzeniem!
Klęska żywiołowa dotknęła tym razem Australię, nie po
raz pierwszy zresztą.Płonie kontynent, ginie przyroda,
giną ludzie, a deszczu jak nie było, tak nie ma.W Bogu
nadzieja.Wierszem autor traktuje ten właśnie
temat.Ładne metafory, jedenastozgłoskowy, temat dobrze
rozwinięty.
igranie z naturą powstają żywioły, Pozdrawiam