Babcia
Zawsze umówi się z tobą w parku
choć wiosen wiele czyni to dziarsko
od razu miłą zabawę zaczyna
i nie wiesz kiedy mija godzina
patrzysz jej w oczy a ona w twoje
uśmiech na twarzy szczęśliwi oboje
choć jeszcze czasem troszkę seplenisz
oboje w siebie jesteście zapatrzeni
godziny sączyć razem lubicie
nie ważne czy słońce czy gradobicie
zgaduj zgadule słowne szarady
nocy czasem mało potrzeby świt blady
idź do kwiaciarni po bukiet róż
na ciepłym policzku buziaki złóż
dwa ogniki zapal w jej oczach
i kochaj swą babcię zawsze kochaj.
Komentarze (14)
Też fajny
Babcia to skarb. Pozdrawiam:)
Nie ma jak babcia, dla każdego dziecka skarb :)
Tak, nie zapominajmy :-) ładnie
Babcia, choć siwa głowa,
to cała mądrość życiowa!
Pozdrawiam!
Piękny wiersz pełen ciepła,
masz rację z pewnością warto kochać i szanować
babcię,a także dawać jej radość,bo ona też ją
daje,zatem choćby kwiatkiem ją uhonorować.
Pozdrawiam serdecznie:)
Piekne slowa pozdrawiam
no proszę - jaki cieplutki - gotowy jak znicz
okolicznościowy.
Buuu...jeszcze nie jestem babcią, a swojej nie
miałam:-(( przeczytałam wiersz i oko mi się zaszkliło!
Pozdrawiam Tes
Nie mam już babci. Szkoda. Ladnie TESA. Pozdrawiam
cudownie jest mieć babcię
pozdrawiam :)
-uciekło N z potrzebny-
babcie wszystkie kochane i ten wiersz też.
Piękny wiersz, piękna puenta.
Pozdrawiam :)
oj tak babcie właśnie takie są i szacunek im się
należy dobry wiersz Pozdrawiam:))))