bądź
bądź kromką chleba
potrzebą piękna
bądź gdzie Cię trzeba
gdy serce pęka
początkiem dnia
modlitwą duszy
sumieniem co łka
i kamienie kruszy
bądź śniegu płatkiem
w miłości nadzieją
w strofach bądź tam
gdzie Cię posieją
myślą w potrzebie
ptakiem na niebie
...bądź POEZJĄ...
autor
masz4
Dodano: 2009-02-18 00:01:44
Ten wiersz przeczytano 737 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Marku...po prostu pięknie...
Jestesmy tym, czym sami chcemy byc. Glosuje i
pozdrawiam.
Poezja i miłość wspólne mają cele, dają radość w życiu
koją smutki w duszy, poezja wypowie, co miłość
poruszy.
Przepłynełam przez twój wiersz.....faktycznie
rozmarzony klimat :)
Nie zawsze jest tam gdzie by sę chciało i w tym jest
szkopuł.
Bądź poezją mojej duszy.....Są wiersze, które czytam
kilka razy, i trudno zrozumieć ich treść - nie mówię
już o znalezieniu przyjemności z czytania. Ten wiersz
jest zaprzeczeniem tego. Miłego dnia
Bardzo ładne Twoje "BĄDŻ"
Ciekawe wezwanie.
...potrzebujemy (ja bardzo) poezji, gdy serce pęka i
duszka łka a nawet wtedy, gdy uśmiechnięty czas:)))
Podoba mi się Twój wiersz.
...wystarczyło by może...żeby była sobą....
Tu jedno słowo pasuje :AMEN
Jednym słowem, bądź tym co najlepsze. Głęboki wiersz.