Bądź pozdrowiona

Bądź pozdrowiona Ziemio,
któraś zrodziła prawych ludzi.

Odwracam na próżno wzrok
od niepomyślnych wiatrów,
po landrynkowych zapowiedziach
pozostał niesmak.

Z obietnic sięgających
orlich gniazd, pozostały
pojedyncze kikuty.

"...Zdrowaś Matko, łaskiś pełna..."-
Ty wiesz, jak mało kto,
czym jest ból.

Ziemio, która karmisz i ubierasz -
wiatrem osuszasz łzy,
zaprzyjaźnione gwiazdy, torują
drogi wędrowcom.

Wchłoniętą krew, jak skargę
unosisz na obłokach w górę.

Bądź zamieszkała przez
prawych ludzi -
resztę,
niech piekło pochłonie.




czarnulka1953
26. 03. 2014

autor

czarnulka1953

Napisany: 2014-03-26 Dodano: 2014-03-26 11:31:55

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie