baj

Tak, zatrzymały Twoje wersy Ewo, przypomniały...
"wymyśliłam ciebie księcia
jak z Kopciuszka bajki

i sponiewierałam różowy pantofelek"

kiedyś, gdzieś, za górami za lasami i fioletowy
pantofelek...

Wow, cudny erotyk:)

Dziękuję :)

Trochę żal różowego pantofelka, przy prawdziwym
księciu nie doszłoby do tego...
Pozdrawiam Ewo :)

wymyśliłam cię- to po prostu smutnie brzmi

Być może Ewo dlatego "Twój pantofelek"
jest w takim stanie, bo zbyt często
uciekasz?
Miłego dnia.

Witaj Ewuniu. Chyba nie zal tego rozowego pantofelka,
kiedy mozna boso dotykac stopami ziemi,i doswiadczac
prawdziwego uczucia z krwi i kosci.
Moc serdecznosci.

Może ten książę jest blisko i zjawi się z drugim
pantofelkiem,
serdeczności

widzę w Tobie Ewuniu taką rewolucjonistkę w pisaniu
wierszy,dużo i z emocjami musi się dziać...ale to
dobrze,,,nie jest tak nudno przynajmniej !

Urocza, bajkowa mini, no cóż czasem wspieramy się
wyobraźnią, a czasem nagle jakaś bajka jawą się staje.

Serdeczności ślę Ewo
Twój wiersz skojarzył mi się z pewną piosenką, której
słuchałam przed laty :)
https://www.youtube.com/watch?v=U0yg7DSM6QA

Aniu fantastycznie ale tekst nie jest tego wart :))
dziękuję za komentarze
A wiesz Ewuniu że go szkoda :)))

Biedny pantofelek...:)
Pozdrawiam Ewo:*)
☀

"wymyśliłam ciebie księcia" - wyobraźnie w takim razie
gra podstawową rolę (tylko nie wiem, co się z tym
pantofelkiem stało). Pozdrawiam.

Szkoda, że bajka nie skończyła się happy endem.
Wywiało "t" z "wiatr".
Co myślisz o korekcie zapisu
"wymyśliłam ciebie
gdy wiatr tańczył ze mną walca

wirowałam leciutko jak piórko
w blasku świetlików

wymyśliłam sobie
mego księcia z bajki

i sponiewierałam różowy pantofelek"?

Mam nadzieję, że wybaczysz mi grzebanie przy wierszu.

Miłego wieczoru:)