bajeczny wierszyk

popołudniową porą
na ławce, nie najśmielszy
tak grzecznie mnie zaczepił
niedokończony wierszyk.

ubrany w cztery zwrotki,
na nogach zgrabne rymy,
nieśmiało mówi do mnie:
- wiesz, nie mam puenty, wymyśl.

kolejna wiosna mija
chcę miniaturki dzieci,
i cały czas się martwię
bo nie mam ich z kim sklecić!

Więc mówię tak do niego:
cóż do stracenia miałam,
- gdybym ci choć troszeczkę…
to może bym została?


*

reszty się już domyślcie
nie będę paplać przecież,
że puenta jest szczęśliwa,
a wiersz? jak nikt na świecie.

autor

Alicja

Napisany: 2006-04-04 Dodano: 2006-04-05 08:55:58

Ten wiersz przeczytano 612 razy

Oddanych głosów: 53

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie