Bajka o niezmienności

Hektor miał małego synka
rzeźbił mu koniki z drewna
Praczka pierze dni i noce
i umiaru nie zna
Aby tylko dać dzieciątkom
czego chcą na święta
Umarł żebrak, bogacz, rabin
a po śmierci inna miara
już nie żebrak, bogacz,rabin
tylko, kto się bardziej starał
I Ci ludzie wciąż ci sami
ci, co przed wiekami żyli
także jedli, spali, pili
własne dzieci kołysali
Bo pragnienia są niezmienne
różna jest już tylko droga
czy też idziesz, czy też biegniesz
własnych myśli nie wychowasz
Czy to szałas, czy komnata
złotem, srebrem wypełniona
Chodzbyś wieki wciąż próbował
własnych pragnień nie pokonasz
Chodźbyś myślał, że Ci ludzie
którzy kiedyś tutaj żyli
oświeceni tak nie byli
pokrewieństwa nie wyplenisz
oni tutaj, jedli plili
...nad swym losem rozmyślali..

autor

Riannon

Dodano: 2004-12-20 14:11:04

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie