Bajka współczesna - Romeo i Julia

Spotkałam słowika w jaśminowym krzaku.
Siedział cichutko, nie dawał życia znaku,
był osowiały, dziobek spuścił i skrzydełka.
Dlaczego słowiku swych treli nie ćwierkasz ?
Wszak tu cudowny zakątek, krzew pachnący
dla par majowych zakochanych, drżących.
A słowik oczka otwiera i zamiast zaśpiewać
zaczyna smutna historię opowiadać.
Wieczorem przy księżycu, zapachu jaśminów
Siedział tu chłopak ze swoja dziewczyną.
Milczeli, za ręce się trzymali w oczy wpatrzeni
ja im zaśpiewałem najpiękniej na ziemi.
Przychodzili co dzień, ja z nimi tu byłem
dla nich tutaj śpiewałem i żyłem.
Az pewnej nocy przyszła dziewczyna ze łzami
Czy będziesz słowiku tęsknił za nami ?
Nie dla nas już wieczory i twoje śpiewanie
dla nas łzy, tęsknota i długie rozstanie.
Mój Romeo wyjechał hen w obce strony
szukać pracy. Już nie będzie z nich męża i żony.
I czeka dziewczyna, i słowik z nią czeka
Żadne z nich głośno na los nie narzeka.
Każde w milczeniu swój smutek znosi
A Julia już o trele słowika nie prosi...

autor

nulinka

Dodano: 2006-11-07 06:50:24

Ten wiersz przeczytano 1237 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie