Bal śmierci

Głucha cisza przeplata się
z moim pragnieniem.
Niepokój.
Zagubiona staram się
odnaleźć przegrany los.
Zamroczona uchylam
obraz fatalnego życia,
Uginam kolana by dojść
do oazy mej duszy
Pokropiona krwistą nienawiścią
maluję pejzaż w swoich oczach.
Im dalej patrze tym mniej widzę.
Szykując białe róże moczone
w deszczu krwi , zakładam
satynową , czarną suknię
na bal śmierci.
Słyszę muzykę, ukaja moje zmysły.
Idę w głąb światła...

autor

ola-ja

Dodano: 2006-04-25 15:14:35

Ten wiersz przeczytano 814 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie