BALKONY

najeżone tęsknotą pelargonii
za pocałunkami horyzontu
za lepszym światem po drugiej stronie chmur


odprowadzają jaskółki goryczą bezsilności
rwą się myślami w ich kierunku


do smugi słońca
pozłacającej ptakom skrzydła w oddali
okrywającej tajemnicą wszystko w głębi nieba


tyle w nich rozpaczy ile w młodych
skrępowanych koniach


tyle w nich życia na ile pozwalają odlane
z betonu uprzęże


wyścielone na pocieszenie marnymi ogrodami
wspominają rajskie zdolności Semiramidy
i jej miłość


wszystko co im pozostało
to garść ziemi
w skamieniałych z zimna dłoniach


i szorstkie łzy deszczu w przekrwionych od
wypatrywania oczach


i koty, które wcale nie potrzebują towarzystwa

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2007-11-03 19:16:43

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie