ballada o szczęściu

raz na pobliskim świecie

wyrosło przecudne kwiecie

Narcyz urody zazdrościł

warczał i się złościł

a kwiecie ciągle piękniało

jakby tego było jeszcze mało

dobrą duszyczkę kwiat miał

radością napełniał raj

wróżki ballady śpiewały

łzy Demeter go podlewały

czas praw do niego nie rościł

często na płatkach mu gościł

dobroć przeczysta jak rzadko

Magnolia była mu matką

lecz kwiat nieszczęśliwym był

bo choć w Utopii swej żył

marzył by troskę raz poczuć

widział księżniczkę na zboczu

gdy życie sobie odebrała

cierpień biedaczka zaznała

on chciał to lepiej zrozumieć

przykro cierpieć nie umieć

biedaczek wysechł z tęsknoty

choć miał szczęścia klejnoty

pociągał go trud i znoje

przewegetował istnienie swoje

autor

Wiktoria Szalona

Dodano: 2009-10-28 10:43:21

Ten wiersz przeczytano 1388 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie