Ballada Warszwska

o pewnym młodym małżeństwie;)

Pewnego dnia wrześnowego,w Warszawie,
mieście województwa Mazowieckiego
i stolicy naszego kraju wspaniałego,
w dzielnicy willowej gdzieś w okolicach Nowego Świata
wynikła straszliwa kłótnia i draka.


Mury pośiadłości kolorowe,
słońce- gorące niemal do czerwoności podgrzały,
ściany z okrzyków niemalże potruchlały.
W olbrzymim salonie na swym wielkim fotelu-tronie,
siedzi mąż młody i skrzętnie tłumaczy się
pięknej żonie.


Ów kobieta,blondynka nad biurkiem z
irytacją nachylona,w męża oczy ostro krzyczy,
czekając aż nieszczęśnik z wyrzutów skona.
-Dlaczego do domu na noc nie wróciłeś?!
Wiesz ile łez w poduszkę wylałam?!
Dzwoniłam do Karoli,już walizki pakowałam!
Mówiła że przygarnie biedną sierotę,
obiecała babski wieczór,bardzo dobry na taką zgryzotę.
-Oj kochanie!Nie przesadzaj!Przecież staram się jak mogę!Adoruje,prezentami zasypuje, daję pieniądze abyś dbała o swą urodę.Co mam więc zrobić by i uśpić twoje trwogi?!-stanął z poitytowniem
na równe nogi.
-Eee...Misiaczku nie tak wiele,tylko bilet na Szeszele...Myśle o tym od tygodnia,moja szefowa
"czcigodna"była tam z chłopakiem!Tym seksownym przystojaniakiem...
Wtem w mężczyźnie coś jakby pękło,zakipiało,
zaiskrzyło,w męskiej dumie coś zmieniło,
sam ze złością wział walizki trzasnął dzwiami i
już go nie było.

autor

Krystek-poeta

Dodano: 2010-03-26 12:02:07

Ten wiersz przeczytano 2341 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie