BANITA

"Ja cóż włóczęga niespokojny duch..."

Wygonili mnie z miasta nędzarzy…
Nie dali żyć wypędzili…
A mi tylko schronienie się marzy…
Tam gdzie nie będą mi psychy bili…

Szukam kącika tylko własnego…
Z dala od chamstwa i wstydów…
Tam gdzie przygarną wygnańca samotnego…
Tam gdzie nikt nie wstydzi się żydów…

Jakim to celem i przez kogo …
Dlaczego znaleźć nie mogę miejsca mojego…
Inni w niedoli sobie pomogą…
A ja włóczęgą ciułaczem losu marnego…

Na wygnaniu pieczęci swe zerwę…
Wrócę do was wzniesiony w chwale…
Znowu piekielną przyzwę werwę…
Znowu dobro i ludzkość od siebie oddalę…

autor

K.K

Dodano: 2006-10-01 14:16:55

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie