Będąc trawą

Przyszedłeś i...

Odzwyczaiłeś mnie od samotnych spacerów,
Nauczyłeś śmiać się do kwiatów,
Łapałeś mnie w wąskie kadry obiektywu,
Ogrzewałeś dłonie,
Kolorowałeś szare wieczory,
Nosiłeś parasol,
Mówiłeś ciszą dobitniej niz słowem,
Biegałeś ze mną boso po łące...

i odszedłeś...

A ja...

Znów nie umiem sama spacerować,
nie umiem otulać uśmiechem kwiatów,
nie umiem patrzeć na siebie Twoimi oczami...

Z dłońmi w kieszeniach,
uczę się więc zapełniać smutne wieczory...

Niosąc parasol,
z szumu deszczu czytam odwieczną pieśń miłości...

Biegając po łące
depczę cienkie, słabe źdźbła trawy...

Bo nauczyłeś mnie, że tak można

autor

kingula:)

Dodano: 2008-09-22 16:41:14

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie