Bej, poezja, życie...

Moja poezja to moje życie... Moja poezja to mój świat... Poezjo, ja kocham Cię skrycie I zawsze jest mi Ciebie brak...

Jak bardzo ukochana jest przeze mnie poezja
Mego życia, istnienia, bytowania finezja.
Żyję po to, by nowe wiersze tworzyć
Ludziom okna na świat otworzyć...

Niedawno całkiem przypadkiem trafiłam na Beja
I wzbudziła się we mnie nowa nadzieja
Że moje pożal się Boże utwory
Wyjdą w końcu z czarnej szuflady nory...

I to tutaj jest mój świat
To, czego w szarych realiach brak
Ciepłe słowa, zrozumienie
Trochę otuchy na ból i cierpienie...

Dziękuję wszystkim Bejowiczom,
Mam nadzieję, że moim kibicom
Obyśmy dalej świat pięknym słowem leczyli
I samych siebie poezją zbawili...

autor

Justysia:)

Napisany: 2007-01-26 Dodano: 2007-01-27 13:47:49

Ten wiersz przeczytano 490 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie