Bez bólu, bez strachu...

"Gdy każda godzina zwątpienia godziną, gdy każde słowo jak sztylet rani, gdy miłość umiera nie możesz jej ocalić, gdy miłość umiera nie możesz jej ocalić" (batalion d'amour)

Plamy krwi na ścianie

Morze wypełnione łzami

Nie chcę dłużej żyć

pragnę odjeść bez bólu, bez strachu

Ominąć pożegnania

Nie widzieć zapłakanych twarzy

ufać, że nikt nie tęskni

Po prostu zniknąć niezauważona

bez zadnych zobowiazań wobec bliskich

tak, jakby nigdy mnie nie było,

jakbym była tylko piórem,

które uniósł wiatr

Tak, żeby nikt nie zauważył mojej nieobecnosci

żeby nikt nie zapamiętał mego imienia

a mówią o mnie mówił o "niej"

... Więc proszę, nie mów, że mnie kochasz ;]

autor

Atrosis

Dodano: 2006-09-10 17:50:40

Ten wiersz przeczytano 680 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie