Bez celu, bez sensu

Żadnych wzruszeń, westchnień nie ma
Wszystko gdzieś się skryło, uleciało
Wspomnieniami otuliła ciało pusta noc
Płacze ona kamiennym, zimnym lodem
Błękit w szarość się zamienił chyba
A czarny z białym już nie trwają razem
Bo to nie jest jakaś komedia romantyczna
Tu nic nie zakończy swego istnienia
Które zło ma wyjść na dobrą drogę?
Kto ucieszy się z uschniętego kwiatu?
Woda w lód – przeistoczenie, roztopić go
Pył magiczny nie obsypie raczej życia
Pustka

Kto dosięgnie ręką nocy w zamian nie chcąc nic
Kto na chwilę małą weźmie w swe dłonie serce

Trudno żyć gdy się nie ma celu, nie widzi się sensu ...

autor

Forgiveness

Napisany: 2006-12-27 Dodano: 2006-12-27 22:10:26

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie