bez Ciebie
Święta na łonie rodziny:
Odwieczny miły rytuał.
W kieliszkach czerwieni się wino,
A serce daleko się tuła.
Rozdaję bliskim życzenia
I mechaniczne uśmiechy,
Lecz Ciebie tutaj nie ma
Mój bólu, mój słodki grzechu.
I ciągle biegną mi oczy
Na jeden pusty talerz.
Nie myślę o wędrowcu,
O Tobie myślę stale.
A pod sufitem zielona
Niepotrzebna jemioła...
Wśród bliskich tak pusto dokoła
I słucham, i nikt nie woła.
Komentarze (18)
Klimat smutku sie snuje...
jak bez ciebie?... nie zdolam.
Swieta chyba "skasuje",
chociaz radosc dokola.
Z podobaniem. :)
świetny jak zwekle
szacun i głos mój jest twój
super
pozdrawiam
Dziękuję wszystkim za odwiedziny.
Stello-Jagodo: nawiązanie do Stepów Akermańskich było
zamierzone. Tęsknota objawia się przecież podobnie i w
XIX i w XXI wieku. A za czym (kim) tęsknimy? Za tym
czego (kogo) nam właśnie brakuje.
Bardzo smutne Twoje zyczeni, a Swieta powinny cieszyc.
Radosnych Swiat
Bardzo smutne Twoje zyczeni, a Swieta powinny cieszyc.
Radosnych Swiat
Pięknie, wzruszająco :)
Błogosławionych świąt życzę.
Piękny choć smutkiem powiało.
Pozdrawiam serdecznie :)
Poruszający wiersz.
Zdrowych świąt i dobrego
przyszłego roku.
Pozdrawiam serdecznie.Smutno.
Bardzo ciekawe pozdrawiam;)
Niestety nikt nie woła... Pozdrawiam serdecznie +++
super pozdrawiam
agarom zgadza sie z grusz-ela, pozdrawiam
Bardzo mi się podoba. Czas świąteczny wzmaga tęsknotę.
Pozdrawiam