Bez gestów i słów

10 - kwiecień - 2010 rok. 8.56 godz.

Bez gestów i bez słów,
smutek ogarnął nas,
jakby przez ostatnie dni,
zatrzymał się w miejscu czas.

Wszystkie zegary świata,
stanęły na chwilę,
a dzwon Zygmunta w Krakowie,
wybił tę ostatnią godzinę.

Zatrzymaliśmy się i my,
ostatni raz,
by oddać hołd tym,
co opuszczają nas.

Z dłonią na sercu, ze łzami,
z godnością wszystkich żegnamy.
Niezliczona ilość kwiatów,
sznur zapalonych świec,
ocean wylanych łez.

Jednoczymy się w smutku,
przybici żałobą,
ukłony składamy jakże ważnym osobom.
Co nam pozostanie,
gdy dzień się ten skończy?

Chyba pamięć o kraju,
co w bólu się połączył.
Kilka fotografii i wielki szacunek,
dla tych co zginęli,
te słowa cytuję.

Ta chwila zadumy,
połączyła nasze serca,
ta tragedia w pamięci,
niech lata przetrwa.

Bóg miłosierny dopomoże nam,
podzielić
smutek, żałobę i żal.

Taka jest wola Boża,
niech tak zostanie,
pomódlmy się więc do Niego,
za ich wieczne spoczywanie.

autor

Ola

Napisany: 2013-04-06 Dodano: 2013-04-06 13:59:23

Ten wiersz przeczytano 2553 razy

Oddanych głosów: 85

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie