bez komentarza...czyli pogorzelisko

Przełykam gorzką herbatę z mlekiem,
cukier rozsypał swoje kryształy,
mam chropowato-lepką podłogę
w lepistej mazi silnie się zlały.

Poezja w piecu ciało dopala,
wraz z wstęgą dymu jest układana,
ciągnie się stadem pusznych owieczek,
przędzą jedwabną chmur gęstych ściana.

Stalówka płacze, wdziała żałobę,
laptop pogubił stare klawisze,
nie zapłaciłam na czas klakierom,
dzisiaj oklasków już nie uslyszę.

autor

niezgodna

Napisany: 2019-05-23 Dodano: 2019-05-23 09:57:30

Ten wiersz przeczytano 1610 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie