Bez pożegnania

Dla Karolinki... Radości mojego życia, której już nie mam... Pomimo tego, że jej tu nie ma nadal ją kocham!!!

Znałam dziewczynkę, która uśmiechem dzień witała
Znałam dziewczynkę, która ze wszystkiego się śmiała
i śmiechem tym radość innym sprawiała
Znałam dziewczynkę, która niczego sie nie bała
Znałam dziewczynkę, co po łące kwiaty zbierała
i na nic uwagi nie zwracała
Znałam dziewczynkę, która za motylami biegała
i z życia co sie da brała...

Niestety tylko ją znałam bo odeszła bez pożegnania
Nie mówiąc nawet dlaczego odejść musiała...
Miała piękne, mądre oczy...
Włosy jakich nikt nie ma...
Głosem anielskim koiła moje uszy...
Niestety jej juz nie ma...
I nie słyszę już jej śmiechu pięknego
I nie widzę uśmiechu cudownego
Bo to wszystko to tylko wsponienia
O osobie. której tu z nami nie ma...

Dla niej czas nie miał znaczenia
Nie wiedziała, że tylko tyle zyć będzie
Otaczały ją liczne marzenia
których spełnienie się nie odbedzie

Żyła, bo żyć miała
Kochała, bo kochać miała
I nic nie zmieni tego, że w naszej pamieci została...

Dziś pozostało mi tylko zapalić świeczkę
I przypomnieć jej jak bardzo ją kocham
I ile oddałabym za to by wróciła
albo się ze mną zamieniła...

Bo gdybym mogła cofnąć czas
nie patrzyłabym bezsensownie jak umiera
Trzymałabym ją za rękę
z myślą, że sobie życie odbieram
Ale to nie miałoby znaczenia
bo ona doczekałaby marzeń spełnienia
a to wszystko znienia...

Zawsze będę o Tobie pamietać!!!

autor

engelchennn

Napisany: 2006-08-08 Dodano: 2007-02-19 18:25:21

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie