Bez puenty

Przeglądam czas w lustrze i chciałabym uciec.
Wiesz, dziś jest taki dzień, że płaczę.
Mówię głośno, szepczę. Pytam wprost,
gdy nie znajduję znaczeń. Nikt nie słucha.

Czytam twoje wiersze. Znów płaczę.
Pewnie zniesmaczy ta wypowiedź większość
zamkniętych w kwadracie znawców słowa.
Jestem dziś chora bez powodu, z powodu
pojedynczego talerza - choć wiele przy stole,
rąk nie oddających ciepła.

Boli mnie wszystko, a najbardziej rzęsy, skóra,
i pękająca od nadmiaru myśli głowa. Ściany
zbyt wysokie, zbyt miękka podłoga,
by uciec.


/wrzesień 2016 - dziś po korekcie/

autor

cii_sza

Napisany: 2016-09-04 Dodano: 2017-07-02 16:05:18

Ten wiersz przeczytano 927 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie