bez tytułu.

Spróchniałe krzesła obrastają korzeniami
i jak chwycić nóż i zedrzeć nim wczorajsze koszmary
za nim zagoją się wrzody od łez pod powiekami
o świcie znów poleją spirytusem wrzące rany

i moją krew na ścianach zetrzyj mokrymi szmatami
tak by nie widzieć prawdy własnymi oczami
a cukier zbyt gorzki gnije między palcami
dzisiaj czerwone wino ma smak kwaśnej śmietany

Unosi się smród przesiąknięty chorobami
cywilizacji z miłości sprzedawanej tanimi promocjami
a tamte uczucia w pustej piwnicy zakopali
na brzegu jeziora łopata i zatopione ideały

i codziennie rano ktoś pochodnie pali
wznieca pożar i śmieszną nadzieje gasi
i gdzieś tam na betonie rosną palmy
owoce bez nasion i ludzkie traumy

autor

sprzedawcamarzen

Napisany: 2008-09-17 Dodano: 2008-09-17 21:03:53

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie