(bez tytułu) 4
...rozpadną się
nasze światy
znów będę mógł
upić się sobą
w samotności nektarze
Wędrowiec pustyni
autor
Wędrowiec pustyni
Dodano: 2017-05-16 00:03:32
Ten wiersz przeczytano 902 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
trzynasta pełnia pięknie dziękuję :)
Widzę dzisiaj autor nie zawiódł swoich czytelników:)
tańcząca z wiatrem. Tak samotność jest zgubna. Zabija.
W szczególności gdy sami sobie wmawiamy, że jej nie ma
gdyż mamy...żona, małżonka, przyjaciół...A jednak.
Samotność daje się we znaki. Usuwając nasze poczucie
wartości, miłość, radość w kąt. Zombie. Nie czułe. To
raczej wiersz ironiczny. Nektar goryczą a samotność
wyrokiem losu. Upić się sobą w zwierciadle lustra
mojej duszy...
Interesujące mini.
No nie wiem czy to jest optymistyczny wiersz?
Msz nie, samotność na krótko bywa potrzebna, ale
upajać się jej nektarem, raczej nie jest dobrze,
zwłaszcza gdy trwa zbyt długo,
co prawda bywają również samotności we dwoje, takie są
jeszcze gorsze w moim odczuciu.
Miłego dnia wędrowcze życzę:)
hahaha oki. A tak przy okazji odpiszesz mi na maila?
:) juliusz cezar z onetu heheh byłbym Leon.nela
wdzięczny :P
UWAŻAJ OJ UWAŻAJ WIDZIAŁEM DROGÓWKĘ WIĘCEJ NIE CHLAJ
dzięki...samotność to pies co kąsa...;) dorzuciłbym.
Ale widać lepiej mi w samotności jak...w duecie. Jak
duet nie chce...trudno
Chwila samotności też potrzebna. Ładnie napisane.
Pozdrawiam :)
Poczekaj na mnie upijemy sie razem;))
na zdrowie :) pozdrawiam
Na zdrówko Wedrowcze :) ;]
Nie rozkminiam bom senna i leniwa ale podoba mi się :)