Paranoja
„Jestem śmiertelny, lecz czy jestem
człowiekiem?
Jak piękne jest życie teraz gdy nadszedł
mój czas
Ludzki los, lecz nic w nim ludzkiego
Co po mnie zostanie kiedy umrę?
Nie było niczego kiedy żyłem”
rozpostrzeć się na nieznanych sferach
wyodrębnić z tłumu
stać się istotą
w sensie metaforycznym
uczestniczyć
w defiladzie wrażeń
przed bladymi zmysłami poznania
unicestwić metafizykę
obserwować
czynić postęp
na skraju
momentu dziejowego
na skraju
oddechów
dzielących od nieznanego
pragnę
narodzić się ponownie
żyć w iluzji spokoju
w ekstazie kłamstw
autor
Marek Seweryn
Dodano: 2015-01-28 19:00:50
Ten wiersz przeczytano 728 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Intrygujący wiersz. Pozdrawiam:)
Ależ mi się podoba, świetny wiersz:) pozdrawiam
mowia, ze moj czas tez nadszedl :) ale nie mam ochoty
zyc w iluzji czegokolwiek.pozdr
Zmysłowo to ująłeś. Podoba mi się wiersz. Miło było
przeczytać:) Pozdrawiam:)
całym naszym życiem duchowym pracujemy na to co po nas
pozostanie,ciekawy wiersz.
lepiej otwórz się na ludzi po co świat iluzji i
kłamstw bez sensu dobry wiersz Pozdrawiam:))
nad tym warto się zastanowić
'„Jestem śmiertelny, lecz czy jestem człowiekiem?
co po mnie zostanie
kiedy Nie było niczego kiedy żyłem”
jednym słowem można powiedzieć
iż nie tylko wiarołomność człowieka rozśmiesza jak też
kochanków na skraju oddechów
kiedy Smog nie wszędzie
ogumienie pali w:);):)