bezdenny

Noc, myśli jak cienie opuszczają szalupy okrętu bezdennie. W korytarzach mroku lawirują wspomnienia labirynt doskonały, zahaczają o kant wyobraźni, spadają z hukiem na tysiąc skier, spawacz surrealności. Powieki zastygłe, prześwietlone trupie oczy, od wewnątrz na przestrzał na krańcu horyzontu zdarzeń, skupiać sny soczewką wyprofilowaną w mechaniczny świat. Subiektywna ogniskowa. Przez szkliwa tęczy refleks oko wykol , zmrużone powieki topią sny jak młode martwe koty..jeden po drugim w bezsennych czeluściach tartaru duszy.

autor

casiell

Napisany: 2012-03-06 Dodano: 2012-03-06 04:11:27

Ten wiersz przeczytano 753 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie