bezkres

preria to oddech gorący
ziemi spękanej milczeniem
suszy dostojnie płynącej
ze źródła wodnego wspomnienia

tajemna historia powstania
życia utajonego ciszą
szum ostrzegawczy z przyszłości
którego głupcy nie słyszą

i brną coraz głębiej w trawy
pożółkłe słoneczną żałobą
łudzą się wciąż niepoprawni
że zdławią pomruk grobu

co w końcu sponad wierzchołków
drzew niedobitków garbatych
gruchnie z głuchym łoskotem
by paniką pychę skarcić

z cyklu Granice copyright mago 2007

autor

mago

Napisany: 1993-02-18 Dodano: 2007-01-16 22:34:09

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie