Bezkształtny
Życie jak strumień wiatru
rozmywa się w noc
poezja dni jak bezkształtny owoc snu
odchodzi w zapomnienie
ludzie jak liście z drzew
wędrują gdzie poniesie ich wiatr
wszystko ważne uderzyło w ziemię
jak samotne gwiazdy spadające z nieba
szczęścia kwiaty przelane łzami
więdną, toną w domach swych
naszego uczucia słodycz
gorzknieje w nas.
autor
aloha1994
Dodano: 2012-04-15 00:06:51
Ten wiersz przeczytano 723 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Jeśli coś się „rozmywa” to w czymś, a nie w coś. W coś
można się zmienić, przekształcić.
A dalej jak z karabinu maszynowego seria
dopełniaczówek -
„strumień wiatru, poezja dni, owoc snu (w dodatku
„bezkształtny”), szczęścia kwiaty” (przelane łzami)
i na koniec perełka – „w domach swoich naszego
uczucia”.
Robisz doświadczenia na żywym organizmie czytelnika?
Sprawdzasz, ile zniesie odbiorca, zanim wyskoczy przez
okno?!
Zeźliłam się!
To chyba nie jest groteska... Porównania dosyć
oczywiste, nie zaskakują. W zakończeniu za dużo
zaimków nagomadzonych w jednym miejscu. Trzeba by
przyszlifować dzieło! Pozdrawiam!
Bardzo mi się podoba!
aloha, ten wiersz mówi do mnie.
Pozdrawiam:)
Świetny ++
Radości i smutki,wzloty i upadki - życie!
Piękne metafory.
Pozdrawiam.