W bezładzie ładu

W bezładzie ładu rodzi się szaleństwo
Zmysłami świata budzi się przekleństwo
Harmonia... ucieka gdzieś na pozór
Poszukując wciąż nowego wzoru

Ja siedzę myśląc nad brzegiem fantazji
Rzucam karty naiwnej fascynacji
Uciekam... w krainę mego szczęścia
Gdzie sztuka i wiara to rzecz najpiękniejsza

W naturze chowam myśli niespokojne
Jak strumień rzeki uciekam lecz nie błądzę
Mówię Tobie płyń, wartości nie gub
MARNY CZŁOWIEKU XXI wieku!

autor

MAx

Napisany: 2005-11-06 Dodano: 2005-11-06 18:46:29

Ten wiersz przeczytano 651 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie