bezruch
zamieniony w rytm
wybija czas odejścia
dłuto rzeźbiarza zastygło
z ręką gotową do ruchu
a zostało mu tylko
wyryć serce
nic wielkiego
a jednak
zamieniony w rytm
wybija czas odejścia
dłuto rzeźbiarza zastygło
z ręką gotową do ruchu
a zostało mu tylko
wyryć serce
nic wielkiego
a jednak
Komentarze (10)
Wiersz uderza w samo sedno bycia. Nie możemy "być" nie
mając serca.
przy tych wierszach często zatrzymuje się na
dlużej...wiersz z głębią
Zatrzymujesz myśli ... .
Bezruch,zatrzymany kadr...brakuje tchnienia...
tchnąć życie w dzieło aby serce żyć zaczęło
Piękna wizja tworzenia ,bo bez uczuć będzie martwe Na
tak Bardzo dobry
bardzo ciekawa myśl. wiersz inny, ma głębię.
pozdrawiam.
ciekawe postrzeganie tęsknoty za kimś poprzez dłuto
rzeźbiarza
A zostało mu tylko wyryc serce...tak to co
najważniejsze by zyć a nie być drewnianą
kukłą...bardzo mi się podoba...pozdrawiam cieplutko;)
Niby kawałek mięśnia, a często zapominamy, że w
ogóle jest i do czego służy poza wybijaniem czasu do
odejścia. Refleksyjny wiersz.
Hm... całkiem całkiem. Niby nic, 'a jednak'...