*BEZSENS*

Spod wpolprzymknietych powiek,
wycieka w poduszke lza,
czy to ja sama placze,
czy zal co w sercu trwa,

splataly mi sie mysli,
pozatracaly sens,
czy jeszcze znow usłysze,
glosu twoj slodki tembr,

bezsensem jest w to wierzyc,
i w tej nadziei trwac,
dzis musze sie obudzic
i przestac juz sie bac

gdy wstane stawie czolo,
swym myslom samolubnym,
znow zaczne zyc na nowo,
podazac szlakiem zgubnym

autor

chili_ja

Dodano: 2007-03-17 12:57:52

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie