Bezsens powrotu…

Czemu nie potrafię Cię po prostu zapomnieć,
Czemu nie potrafię wyrzucić ze swych wspomnień,
Co się ze mną dzieje że choć mam już kogoś,
To gdy myślę o Tobie znów czuję tę błogość,
Jak gdy byliśmy razem, kiedy mnie kochałaś,
Gdy nad mym umysłem taką władzę miałaś,
Gdy Twoje zdanie, Twa myśl czy życzenie,
Było mym rozkazem, było mym spełnieniem,
To jest niebezpieczne że choćby się zastanawiam,
Przecież ja sam siebie do zdrady teraz namawiam,
Dobrze już wiem o tym że szczęścia dać Ci nie mogę,
Że znów otrzymasz ode mnie tylko ból, żałość i pożogę,
A jednak jak głupi szukam Twego ciepła i obecności,
Choć wiem że byłby to związek płaczu i niepewności,
Znowu moje usta mówiłyby słodkie „miłuję”,
A serce krzyczałoby na głos bolesne „żałuję”,
Że Cię uwiodłem, wykorzystałem i znów chcę porzucić,
Zostawię samą i szczęścia nie będę mógł Ci wrócić,
Dajmy więc sobie teraz spokój z mrzonkami o powrocie,
Ty żyj dalej szczęśliwie, ja będę trwał w swej sromocie…

przepraszam za ból jaki Ci sprawiłem odchodząc...

autor

Gentel

Dodano: 2008-04-14 02:31:17

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie