Bezsilnie zdumieni

Ludzie mówią:
"Nie ostatni wy i nie pierwsi..."
A ból pierwszy raz przyszedł,
taki że w sercu smak smierci.
Duszę mrok ogarnął wieczny,
ten co sleposć przynosi.
Bezsilnosć ogarnia ciała nasze
strach w myslach rozgłosi,
w swej mocy ogromny tak
że nawet łzy uronić nie zdolni.
Zdumieni nad swiatem tym
czekając kiedy nadzieję uwolni,
gdy pocałuje nas ukradkiem
pocałunkiem gorącej pewnosci,
że nie będzie dane nam
być samotnym do starosci,
że wzbogaci nasze losy
błogim powiewem nadzieji
i w tym życia szybkim locie
Bóg dziecinę nam przydzieli !

1 raz poroniłam 6 lat temu,dzisiaj mamy cudowną 4 letnią Patrycję,więc dla wszystkich was bezsilnych:w nadzieji życie mieszka...

autor

maggy

Dodano: 2009-04-05 22:57:28

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Toniczny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie