Bezwartościowy

Coraz częściej czuję się odrzucony...
Po prostu nikomu niepotrzebny
I coraz częściej czuję się bezwartościowy...
To smutne życie, które podarowałaś mi odchodząc
Pozbawione jest kolorów i marzeń
To wspomnienie szczęścia... dzisiaj wydaje mi się tak bardzo odległe
A może tak to wszystko miało wyglądać
Może urodziłem się tylko po to, by żyć w samotności...
... i umrzeć... w samotności
Umrzeć pozbawiony nadziei i złudzeń
A może... może mam po prostu odejść
Zostawiając ten świat ze swoimi własnymi problemami
Większymi od moich trosk...
Ważniejszymi od tego, co czuję...

Wspomnienia ciągle powracają...
Nawet teraz, gdy siedzę sam w ogrodzie mych marzeń
I zrywam czarne jak noc róże
... a chłodny, jesienny wiatr tylko szumi... i szumi
Jakby chcąc zajrzeć głęboko w moje oczy
W poszukiwaniu zagubionego blasku
... i nie znajduje go, mimo nieustannych poszukiwań...
To wszystko czego od zawsze pragnąłem
To, co dawało mi tyle radości i szczęścia
To wszystko w jednej chwili
Rozsypało się... jak zamek z piasku

Gdybym tylko potrafił latać...
Rozpostarłbym swe piękne skrzydła
I wzbiłbym się wysoko... wysoko ku niebu
Tam, gdzie nie ma smutku... ani łez
Zamknąłbym swe oczy i otworzył serce i umysł
I tańczyłbym z każdą z napotkanych gwiazd... w nieskończoność
... lecz jestem zbyt wyczerpany, by się podnieść...

Jestem zmęczony
Chcę już stąd odejść...
Na zawsze...

autor

Eskaton

Dodano: 2006-11-14 20:36:44

Ten wiersz przeczytano 1015 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie