Czarne róże (w ogrodzie smutku)

Pamiętam tamtą noc...
Zmierzch rozlał atrament na bezchmurne niebo
Gwar zwolna zamierał... zostaliśmy tylko my
Połączeni przez miłość
Połączeni przez przeznaczenie
Wpatrywaliśmy się w swe lśniące oczy
I tańczyliśmy...
Tańczyliśmy pod nagimi gwiazdami
Skąpani w srebrnobiałych promykach księżyca
Wtuleni w swe rozgrzane ciała
Pragnęliśmy tylko siebie...

Dlaczego to tak szybko przeminęło?
Wciąż za tym tęsknię...
I codziennie powracam na to miejsce
A wraz ze mną wszystkie te wspomnienia

Znów stoję pod nagimi gwiazdami, pod tymi samymi
Pod którymi jeszcze niedawno razem tańczyliśmy
Zapominając o problemach tego świata
Ze łzami w oczach spoglądam w górę
I uderzam pięściami w firmament
A lśniące gwiazdy spadają na cztery strony świata
Chowam głowę w swych zakrwawionych dłoniach
By nie popaść w szaleństwo
By przypomnieć sobie rysy jej twarzy
By zapomnieć o przeszłości
Zamykam oczy
By ten dzień się skończył

Krzyczę i płaczę
A mój głos i cichy szloch odbijają się echem
We wszystkich pustych przestrzeniach
Które pozostawiłaś po sobie odchodząc

Samotność bezlitośnie zabija marzycieli
Którzy potrzebują miłości
Którzy są bez niej jak czarne róże
Samotnie rosnące w dawno zapomnianym
Ogrodzie smutku
Którego nikt już przez lata nie odwiedzał

Samotność bezlitośnie zabija marzycieli
Którzy są jak ptaki bez swych skrzydeł

autor

Eskaton

Dodano: 2006-06-05 22:10:48

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie