Bezwenność

O czym miałby pisać dojrzały poeta,
wszak czasy bezbarwne, nijakie i ckliwe?
Jak ubrać codzienność w liryczny estetyzm,
gdy natchnień erekcje płochliwym motylem?

Pustkę uczyniła w domu Mistrza Jana
pospiesznym zniknięciem córeczka Orszulka.
Pod lipą siadając, w zaświatach nieznanych
kładł duszkę do łóżka i trenem otulał.


W intencji przypływu twórczego natchnienia,
mam prośbę serdeczną - na wiersz wspomóż weną.

Mickiewicz, Słowacki - Mesjasze narodów,
bękartem jest Polska, co krwawy ma stygmat;
słowami Kordiana, Gustawa-Konrada,
wypełniali motto: "Bóg, honor, ojczyzna."

Baczyński i Gajcy chłopięce marzenia
rzucili jak granat w smocze pyski czołgów.
Bo żyć trzeba szybko, gdy przyszło umierać
jak płomień zgaszony, nim rozbłysł za młodu.

Gdzie dzisiaj dziejowych wydarzeń jest scena?
Mam prośbę serdeczną - na wiersz daj mi temat.

Jak zgoła odmienną żywili podnietą -
w otchłaniach psychiki na wieczność zgubieni -
szatańskie wersety Stachura i Lechoń,
po innych wymiarach tocząc swoje cienie?

Nie jestem fantastą, choć chcę być wrażliwy -
miłosny huragan żonglerką iluzji.
Odgrzewać kotlety w nieszczerych porywach?
Skąd czerpać, by słowa przekuwać w poezję?

Erato, Kaliope - czemu was tu nie ma?
Mam prośbę serdeczną - na wiersz dajcie temat.

autor

BordoBlues

Napisany: 2020-03-27 Dodano: 2020-03-27 14:39:44

Ten wiersz przeczytano 4928 razy

Oddanych głosów: 99

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie