Biała lotka
Zrobiło się dziwnie
zimno
biel
czysta biel kartki
prosi o czas
więcej czasu
napiszę więc na brudno
o twoich śladach
na piasku
ostatnie spojrzenie
złapane w rzęsach
jak lotka białego gołębia
delikatnie opada
na ziemię
łagodnie trąca
jeszcze ciepłą
klamkę o drzwi
sypialni
płynie z zapachem
miasta
gdzie w naszej kawiarni
wciąż jeszcze siedzi
oparta o łokieć
abstrakcja MY
uwięzieni
w sobie
już tylko szeptem
głuchym murom
i ścianom w domu
ŻEGNAJ
biel
ona zawsze
jest olśnieniem
już wiem że
kiedyś wybuchnie
feerią barw
autor
Bedal
Dodano: 2014-10-21 13:21:44
Ten wiersz przeczytano 1032 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Tak delikatnie pokazane uczucie.
Głosuję.
Ładny wiersz.
Ładnie bardzo mi sie podoba...
Ładny refleksyjny wiersz.Pozdrawiam:)
i ja skromnie i po cichu dołączę do grona osób ,którym
wiersz się podoba
Bardzo ładny wiersz,podany w z delikatnością:)
Pozdrawiam serdecznie
Ladny wiersz. Wersyfikacja ladnie harmonizuje z
subtelnoscia fraz. Podoba sie.
Dołączam do tych, którym wiersz się podoba. Miłego
wieczoru.
w ładne słowa ubrana nadzieja,
miłość zaczyna się od bieli, z tą feerią barw bywa
różnie:) pozdrawiam
ważne że jest to miejsce na ziemi.
Pozdrawiam serdecznie
Porywający wiersz:)Najważniejsze, to mieć nadzieje,
pozytywne myślenie potrafi zdziałać cuda:) i tego Ci
życzę:) Pozdrawiam ciepło