Białe sufity

O miłości złudna..

Gdy jak płatek róży
Powolną suchotą
Wpatruję się w białe sufity
Bez marzeń.

To ta róża dziś wzburzy
Potok wspomnień
Namiętnie rzuconych
Na pożarcie.

Ile sekund naliczyć
By pragnień były kwotą
Zebranych w koszyk obfity
I ile to godzin.

Ile radości i smutków
I ile rozpogodzeń
Gdy w sercu samotnym
Na codzień tęsknota.

Ile tych wspólnych
I ile osobnych
Radości i żali
Wylanych.

A gdy już razem
To jednak osobno
Biorąc pełne garści
A jednak puste.

Na rozdrożu
Co znów wybrać lepiej
Gdy serce ciągnie w górę
A rozum już w piekle się mieści.

I kiedy wszystko już
Piękne i pełne kolorów
Jak wiosna znów przybywa
Złudnie.

Poproś mnie do tańca
W zapomnieniu unieś
Do oazy zaprowadź gdym sucha
Znów złudnie.

A gdy odmówisz
I ja znów umrę
W lustrzane odbicie
Białych sufitów patrząc
Jeszcze raz złudnie.

autor

zaana500

Dodano: 2009-01-30 03:32:36

Ten wiersz przeczytano 603 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie