Biało-carny wiersz

Czarna ulica,
Przez nią przechodzi biały kot.
Kobieta w czarnym uniformie,
Prowadzi dziecko w białej kurteczce i bucikach.
Biały człowiek,
Pije czarną kawę.
Biały pokój,
a w nim czarny węgiel.
Biała kartka,
Zapisana czarnym atramentem.
Czarna noc,
A po niej biały dzień.
Czarna owca,
Pośród białych baranów.
A na to wszystko patrzy biało-czarna zebra.
I dziwi się dlaczego świat nie jest w paski.

autor

Zielonooka

Napisany: 2005-07-11 Dodano: 2005-11-12 17:52:09

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie